*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در سه شنبه 90/2/13 ساعت 9:25 صبح موضوع تصاویر | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

 پس اوّل کسى که بیرون رفت از طریق حق از طایفه امامیه جماعت «کیسانیّه» بودند. و ایشان اصحاب مختارند و نام کیسانیه بر آن جماعت به این سبب واقع شده که نام مختار اوّلا «کیسان» بوده و بعضى گفته‏اند که مختار را به این اسم از براى آن مسمّى ساخته‏اند که پدر او برداشت او را در حالتى که در نهایت کوچکى بود به خدمت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام آورده در پیش روى آن حضرت بر زمین گذاشت. پس امیر المؤمنین علیه السّلام مالید دست مبارک خود را بر سر او و گفت: «کیّس کیّس»؛ عاقل است عاقل. پس لازم شد از این رهگذر نام «کیسان» از براى مختار.
پس کیسانیّه را به این نام از این جهت مى‏نامند که منسوب‏اند به «کیسان». یعنى اصحاب مختار چنان که گذشت. و فرقه دیگر از ایشان گمان کرده‏اند که محمد بن على عامل گردانید مختار را بر عراقین بعد از قتل امام حسین علیه السّلام و امر کرد به او که طلب کند خون امام حسین علیه السّلام و نامید او را کیسان؛ زیرا مى‏دانست مذهب او را و ایستادگى او را به این امر. و به درستى که این سخنان در معنى اسم مختار به کیسان منقول است از طایفه کیسانیه و دیگرى نقل نکرده. و اما ما نمى‏دانیم که چرا مختار را کیسان نامیده‏اند و محقّق نیست معنى این پیش ما.

 [عقائد فرقه کیسانیه‏]

 (2) شیخ- ایّده اللَّه- مى‏فرماید که این طایفه قائل شده‏اند به امامت ابو القاسم محمّد بن امیر المؤمنین علیه السّلام پسر خولة الحنفیّه. و گمان کرده‏اند که او مهدى است که پر خواهد کرد زمین را از عدل و داد همچنان که پر شده است از ظلم و جور. و اعتقاد کرده‏اند که او زنده است و نمى‏میرد تا آنکه اظهار کند حق را و دست آویز نموده‏اند براى اثبات امامت او قول امیر المؤمنین علیه السّلام را در روز بصره به او که تو پسر منى حقّا و گفته‏اند که او علمدار امیر المؤمنین علیه السّلام بود همچنان که امیر المؤمنین علیه السّلام علمدار حضرت رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله بود. و این دو معنى دلیل شده است‏
از براى ایشان بر اینکه او سزاوارتر است از همه مردم به مقام امیر المؤمنین علیه السّلام (1) و استدلال کرده‏اند این طایفه دو قول خود که او مهدى است به قول پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله که فرموده است:
 «لن تنقضى الایّام و اللّیالی حتّى یبعث اللَّه عزّ و جلّ رجلا من اهل بیتى اسمه اسمى و کنیته کنیتى و اسم ابیه اسم ابى، یملأ الأرض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا»
 «1»؛ یعنى منقضى نمى‏شود ایام و لیالى تا آنکه برانگیزاند حق تعالى مردى را از اهل بیت من که نام او نام من باشد و کنیت او کنیت من باشد و نام پدر او نام پدر من باشد، پر کند آن مرد زمین را از قسط و عدل همچنان که پر شده است از ظلم و جور.
و این طایفه مى‏گویند که از جمله نامهاى امیر المؤمنین علیه السّلام عبد اللَّه است؛ زیرا فرموده است امیر المؤمنین علیه السّلام که من عبد اللَّه‏ام و برادر رسول صلّى اللَّه علیه و آله‏ام و من صدّیق اکبرم نمى‏گوید این سخن را غیر از من و بعد از من مگر کسى که کذّاب و بهتان‏کننده باشد. «2» و این جماعت استدلال کرده‏اند بر حیات محمد بن حنفیه که او را امام مى‏دانند به این روش که هر گاه ثابت شد امامت او و اینکه او قائم آل محمد صلّى اللَّه علیه و آله است، پس باطل خواهد بود که دیگرى غیر از او، امام باشد و جایز نیست اینکه بمیرد پیش از ظهور؛ زیرا خالى مى‏ماند زمین از حجتى از جانب اللَّه تعالى. پس ناچار است بنا بر صحت این سخنان که او زنده باشد و غایب تا آخر الزمان.
و به درستى که این طایفه همگى رفته‏اند بر اینکه محمد بن حنفیه رحمه اللَّه امام است بعد از امام حسن و امام حسین علیهما السّلام و حکایت شده است از بعضى «کیسانیّه» که‏
محمد بن حنفیه را امام دانسته‏اند بعد از امیر المؤمنین علیه السّلام و به امامت امام حسن و امام حسین علیهما السّلام قائل نشده‏اند. بلکه مى‏گویند امام حسن علیه السّلام در باطن دعوت مى‏کرد مردم را به امامت محمد بن حنفیه و امام حسین علیه السّلام خروج به سیف کرد به اذن محمد بن حنفیه و هر دو ایشان علیهما السّلام دعوت مردم مى‏کردند به سوى او و حاکم بودند از جانب او.
و حکایت شده از بعض کیسانیه که محمد بن حنفیه رحمه اللَّه وفات کرد و امامت حاصل شد بعد از او در ولد او. منتقل شد از ولد او به ولد عباس بن عبد المطلب رحمه اللَّه.
و همچنین حکایت شده باز که بعضى از «کیسانیّه» مى‏گویند: عبد اللَّه بن محمد بن حنفیه زنده است و نمى‏میرد و او قائم آل محمد صلّى اللَّه علیه و آله است و این روایت نادر و شاذ است. و نقل شده است که بعضى از ایشان مى‏گویند که محمد بن حنفیه مرده است و عنقریب زنده خواهد شد بعد از مرگ و او مهدى است. و منکر شده‏اند که مهدى باید همیشه زنده باشد و این قول نیز نادر و شاذ است.
و جمیع آنچه ما حکایت کردیم بعد از فرقه اول از اقوال فرقه‏هاى کیسانیه حادث شده است که ملجا شده‏اند آن فرقه‏ها به سوى آن از اقوال به سبب حیرت و جدائى ایشان از حق.
و مذهب اصل مشهور از کیسانیه آن است که حکایت کردیم که مى‏گویند:
محمد بن حنفیه امام است بعد از برادران خود که امام حسن و امام حسین علیهما السّلام باشند و جزم کرده‏اند حیات او را و اینکه او قائم آل محمد صلّى اللَّه علیه و آله است.
با آنکه از طایفه کیسانیه اصلا کسى باقى نمانده و به درستى که منقرض شده‏اند به حیثیتى که معروف نیست از ایشان احدى در زمان ما مثل آنکه به عنوان حکایت منقول شود و صحت آن به ثبوت نرسیده.

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در سه شنبه 90/2/13 ساعت 9:19 صبح موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

هرمزان در سمت فرمانداری خوزستان انجام وظیفه می‌کرد. هرمزان که یکی از فرمانداران جنگ قادسیّه بود. بعد از نبردی در شهر شوشتر در نتیجه خیانت یک نفر با وضعی ناامید کننده روبرو شد، نخست در قلعه‌ای پناه گرفت و به ابوموسی اشعری، فرمانده عربها آگاهی داد که هر گاه او را امان دهد، خود را تسلیم وی خواهد کرد. ابوموسی اشعری نیز موافقت کرد از کشتن او بگذرد و ویرا به مدینه نزد عمربن الخطاب بفرستد تا خلیفه درباره او تصمیم بگیرد. با این وجود، ابوموسی اشعری دستور داد، تمام 900 نفر سربازان هرمزان را که در آن قلعه اسیر شده بودند، گردن بزنند. (البلاذری، فتوح البُلدان، به تصحیح دکتر صلاح‌الدیّن المُنَجَّذ (قاهره: 1956)، صفحه 468) پس از اینکه عربها هرمزان را وارد مدینه کردند، ... لباس رسمی هرمزان را که ردائی از دیبای زربفت بود که تازیها تا آن زمان به چشم ندیده بودند، به او پوشاندند و تاج جواهرنشان او را که «آذین» نام داشت بر سرش گذاشتند و ویرا به مسجدی که عمر در آن خفته بود، بردند تا عمر تکلیف هرمزان را تعیین سازد. عمر در گوشه‌ای از مسجد خفته و تازیانه‌ای زیر سر خود گذاشته بود. هرمزان، پس از ورود به مسجد، نگاهی به اطراف انداخت و پرسش کرد: «پس امیرالمؤمنین کجاست؟» تازیهای نگهبان به عمر اشاره‌ای کردند و پاسخ دادند: «مگر نمی‌بینی، آن امیرالمؤمنین است.» ... سپس عمر از خواب برخاست. عمر نخست کمی با هرمزان گفتگو کرد و سپس فرمان داد، او را بکشند. هرمزان درخواست کرد، پیش از کشته شدن به او کمی آب آشامیدنی بدهند. عمر با درخواست هرمزان موافقت کرد و هنگامی که ظرف آب را به دست هرمزان دادند، او در آشامیدن آب درنگ کرد. عمر سبب این کار را پرسش نمود. هرمزان پاسخ داد، بیم دارد، در هنگام نوشیدن آب، او را بکشند. عمر قول داد تا آن آب را ننوشد، کشته نخواهد شد. پس از اینکه هرمزان از عمر این قول را گرفت، آب را بر زمین ریخت. عمر نیز ناچار به قول خود وفا کرد و از کشتن او درگذشت. این باعث بوجود آمدن فلسفه ای شد که با ریختن آب بر زمین، یعنی زندگی دوباره به شخصی داده می شود تا مسافر برود و سالم بماند

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در سه شنبه 90/2/13 ساعت 9:6 صبح موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

یک غذای خوشمزه را جلوی کودک بخورید بدون اینکه به او پیشنهاد دهید.
• یک اسباب بازی کوکی را کوک کنید، بگذارید کارکند، سپس آنرا به کودک بدهید.
• به کودک مکعبهای بازی را به شکل یکی در میان بدهید تا داخل یک قوطی بیندازد، بعد یک عکس از یک اسباب بازی کوچک به او بدهید تا داخل قوطی بیندازد.

• یک بازی آشنا را شروع کنید ، تا زمانی که کودک اظهاررضایت کند بازی را ادامه دهید سپس صبر کنید ، منتظر به کودک نگاه کنید و محرکی به او ارائه دهید. مثل: "چه می خواهی؟".
• یک بسته بادکنک را باز کنید ، چند تا از بادکنکها را باد کنید ، سپس در بسته را محکم ببندید و آنرا به کودک بدهید.

• یک بالن را باد کنید و بگذارید باد آن خالی شود، سپس بالن خالی را به کودک بدهید.
• غذایی را که دوست ندارد نزدیک دهانش نگهدارید.
• یک اسباب بازی یا خوراکی دلخواه را در یک جعبه شفاف با در محکم بگذارید بطوریکه نتواند آنرا باز کند، جعبه را به کودک بدهید و صبر کنید.

• دست کودک را داخل یک ماده سرد یا چسبناک (فرنی) بگذارید.
• یک توپ را به سمت کودک قل دهید. پس از چند بار قل دادن ، آن را با یک ماشین یا یک اسباب بازی چرخ دار دیگر عوض کنید.
• یک اسباب بازی را که تولید صدا می کند، در یک کیسه بگذارید. کیسه را تکان دهید و آنرا به کودک بدهید.

• یک اسباب بازی جدید برای کودک بیاورید، یا یک عمل خنده دار یا غیر معمول را شروع کنید(گذاشتن دماغ دلقک). منتظر بمانید تا کودک کاری را انجام دهد.پس از آن عمل کودک را در یک قالب زبانی در آورید( تو فکر می کنی بینی من خنده داره!).

• به کودک کمتر از حد معمول توجه کنید،بازی را ترک کنید یا پشت خود را به او کنید ، صبر کنید تا کودک تلاش کند توجه شما را جلب کند.
• هدایت اتاق را برای چند دقیقه به کودک بسپارید.صیر کنید کودک توجه شما را به شیئ که دوست دارد هدایت کند.

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در دوشنبه 90/2/12 ساعت 2:8 عصر موضوع دانستنی های علمی | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

غمگینی و افسردگی در دین ما خوب نیست سفارش به صبر و پرهیز از تظاهر به غم که در دین وارد شده است، اسناد معتبر این مدعا هستند. به غم و اندوه در اسلام، تنها در مواردی که سازنده و مثبت باشد، بها داده شده است. مثل غمی که بواسطه پشیمانی از گناهان و از روی خوف از حساب قیامت بر ما عارض شود، یا غمی که به خاطر مصائب اهل بیت، مخصوصا امام حسین علیه السلام دل را به درد آورد یا بخاطر هتک حرمت اوامر دینی و شیوع منکرات بوجود آید.

در غیر این موارد غم و اندوه نباید ظاهر و تقویت شود بلکه تضعیف و نابودی آن موجب خشنودی خداست. انسان غمگین و غصه دار،کم حوصله و تنبل است. معمولا نمی تواند به وظایفی که در مقابل دیگران دارد عمل کند. اگر زن است در حق شوهر و فرزندانش کوتاهی و سستی می کند. اگر مرد است در کارش دقت و انگیزه نخواهد داشت ... اما به هر حال برای هر کسی اتفاقاتی می افتد که او را اندوهگین می سازد زیرا دنیا همواره با غم و اندوه آمیخته است و چاره ای از آن نیست فقط نباید به غمهای آن بها داد بلکه باید با توکل و اموری دیگر که بدان اشاره خواهیم کرد، با آن مبارزه کرد.

عجلان ابو صالح گوید: امام صادق(علیه السلام) به من فرمود: «... و فراوان خدا را یاد کن، و از رنجورى و افسردگى بپرهیز که پدرم مرا بدین مطالب سفارش مى‏فرمود،... زیرا که چون رنجور باشى حقّ خدا را بجاى نیاورى، و چون دلتنگ و افسرده باشى حقّى را نپردازى.» (امالى مفید، ترجمه استادولى، متن، ص 202)

امور معنوی

صبر

صبر از اساسی ترین راه های مبارزه با غمگینی است. صبر یکی از آفریده های خدای تعالی است که به یاران خود نیرو می بخشد و آنها را در مقابل مشکلات تقویت می کند. صبر، مشکلات و غصه های بزرگ را، کوچک جلوه می دهد و قدرت و ظرفیت خارق العاده انسان را به او یادآوری می کند. (ایمان و کفر، ترجمه الإیمان و الکفر، بحارالانوار، ج‏1، ص505)

اما صبر چیست و چگونه می توان به صبر متوسل شد؟

در حدیث نبوی آمده است که رسول خدا از جبرئیل پرسید صبر چیست؟ عرضه داشت این که انسان در موقع گرفتارى روحیه‏اش همانند زمان آسایش قوى و شاداب باشد. و در زمان فقر و تهیدستى همانند زمان غنا و بى‏نیازى، و در موقع بلا و مصیبت همانند زمان عافیت باشد (رفتارش همچون رفتار زمان عافیت باشد) و مصائب و ناراحتى‏هاى خود را نزد مردم بازگو ننماید و شکایت نکند.

کسی که صبر نمی کند مشکل خود را مضاعف می کند زیرا با بی تابی، غم به صورت اتوماتیک تکثیر خواهد شد و بیش از اندازه بزرگ جلوه خواهد نمود. در این صورت نه تنها مشکلی حل نمی شود بلکه پاداشی نیز در کار نخواهد بود .

اگر به وعده هایی که خداوند درباره صبر کردن داده است بیندیشیم، هرگز تسلیم مشکلات نخواهیم شد. از امام چهارم نقل شده است: مَنْ لَمْ یَتَعَزَّ بِعَزَاءِ اللَّهِ تَقَطَّعَتْ نَفْسُهُ عَلَى الدُّنْیَا حَسَرَات‏؛ کسى که دلش به وعده‏هاى خدا آرام نشود نفسش از حسرت هاى دنیا قطع مى‏شود. (الخصال ،ج‏1، ص 64)

فرسوده شدن اعصاب، مبتلا شدن به افسردگی های طولانی مدت، افتادن در دام بیماری های مهلک عصبی و جلو افتادن زمان پیری از مهمترین نتایج بی تابی و بی صبری هستند. بعید نیست که صبر نیز به همین دلایل در اسلام توصیه و تاکید شده باشد تا آنجا که صبر را سر دین دانسته اند.

روزه گرفتن

گاهی اوقات ناراحتی ها دلیلی جسمانی دارد که امید است با روزه که از بهترین تصفیه کنندگان دستگاه گوارش است مشکل حل شود.

امام على علیه السّلام فرمود: روزه گرفتن سه روز از هر ماه که پنجشنبه اول و چهارشنبه وسط و پنجشنبه آخر باشد و روزه ماه شعبان، وسوسه را از دل، و غم و غصه را از قلب آدمى مى‏زداید. (آداب، سنن و روش رفتارى پیامبر گرامى اسلام،149)

نماز شب موجب نشاط خاطر و انبساط روح است. یک مدت انس گرفتن با نماز شب چنان دل را شاداب می سازد که غمهای دنیا توان آلوده ساختن آن را نخواهند داشت. امام صادق علیه السّلام فرمودند: نماز شب چهره را نیکو، اخلاق را خوب، بدن را خوشبو، روزى را زیاد و قرض را ادا نموده، غم و غصه را از بین برده و چشم را جلا مى‏دهد. (ثواب الاعمال، ترجمه بندرریگی، ص91)

حمد و تسبیح

اى رسول گرامى براى رفع غم و اندوهى که به تو می رسد به خدا متوجه باش و تسبیح و حمد او را بجاى آور که حمد و تسبیح غم و اندوه را برطرف مى‏سازد. (بحارالانوار، ترجمه ج 67 و 68، ج‏2،ص68)

امور مادی

غم و اندوه، هر چند امری روحی است اما از آنجا که تمام مسائل روحی و جسمی ما در هم آمیخته و بر هم تاثیرگذارند، با درمان مشکلات جسمی نیز می توان در رفع ناراحتی ها روحی اقدام نمود یا آنکه از پیش آمد آنها جلوگیری نمود. در این زمینه در روایات شستن جامه، پوشیدن کفش زرد، خوردن انگور سیاه، کشمش، کندر و روغن زیتون سفارش شده است.

 شستن جامه

شستن  لباس غم و اندوه را برطرف می کند، و موجب پاکیزگى براى نماز است. (خصال، ترجمه فهرى، ج2، ص 743)

کفش زرد: کفش زرد بپوشید که بینایی را تقویت، نیروى جنسی را زیاد، و غم و غصه را از بین مى‏برد. (ثواب الاعمال، ترجمه بندرریگى، 55)

انگور: حضرت نوح از داشتن غم و اندوه زیاد به خداوند شکایت کرد. خداوند به وى وحى فرمود که: انگور بخور. چون انگور غم را از بین مى‏برد. (صحیفة الرضا علیه السلام، ترجمه حجازى، 46 )

روغن زیتون: بر شما باد به خوردن روغن زیتون، زیرا کیسه صفراء را خالى مى‏کند، بلغم را از بین مى‏برد، اعصاب را قوى، اخلاق را نیکو، و نفس را خوشبو مى‏کند، و غم و اندوه را مى‏زداید. (صحیفة الرضا علیه السلام، ترجمه حجازى، ص46)  

کندر: بر شما باد بخوردن کندر که غم را از دل پاک کند چنانچه پاک کند عرق را از پیشانى، ... (آداب و سنن، ترجمه ج16، بحارالانوار، 204)   

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در دوشنبه 90/2/12 ساعت 8:31 صبح موضوع دانستنی های مذهبی | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت