به نام خداوند بخشنده مهربان در این یادداشت می خواهیم در مورد عاقبت به خیر شدن صحبت کنیم و قبل از بیان مطالب شما را به حدیثی از پیامبر رحمت حضرت محمد صل الله علیه وآله وعجل الفرجهم  والعن اعدائم اجمعین جلب می نمایم:

--------------------------------------------------

پیامبراکرم(ص) فرمود: «اذا اراد اللّه بعبدٍ خیراً طهّره قبل موته قیل ما طهوره العبد؟ قال: عملٌ صالح یلهمه ایّاه حتّی یقبضه علیه؛ هرگاه خداوند نسبت به بنده ای اراده خیر کند او را پیش از مرگ پاک و پاکیزه می کند. گفته شد چگونه بنده را پاک می کند؟ فرمود: عمل صالحی به او الهام می کند (که او بر آن مداومت کند) تا زمانی که از دنیا برود.»

در تعبیر دیگر آمده است که حضرت فرمود: «اذا اراد اللّه بعبدٍ خیراً عمله قیل ما عمله؟ قال یفتح له عملاً صالحاً قبل موته ثمّ یقبضه علیه؛ هرگاه خداوند به بنده ای اراده خیر کند عمل صالح به او الهام می کند قبل از مرگش سپس بر همان عمل قبض روحش می کند.»

--------------------------------------------------------------

عاقبت به خیر شدن چیست؟

مدت کوتاه زندگی انسان در دنیا را با زندگی آخرتش، که بی کرانه و بی نهایت است و پایانی برای آن نیست، نمی توان مقایسه نمود. از این رو، تحمل سختی ها و مشکلات در دورة کوتاه زندگی دنیا اگر فرجامی نیکو داشته و همراه با سعادت اخروی باشد، از آن تعبیر به عاقبت به خیری میشود. به بیان دیگر: عاقبت به معنای فرجام، پایان و نتیجه کارکردها است،و عاقبت به خیری یعنی مجموعة فعالیت ها و کارکردهایی که پایان آن خیر و خوشبختی را برای انسان به دنبال دارد.
البته خوشبختی، درجات دارد. انسان به دلیل این که تنوع طلبی و مطلق گرایی در طبیعت او نهادینه شده، به هر درجه از خوشی ها و نعمت های مادی یا معنوی دست پیدا کند، قانع نمی شود و رتبه ای بالاتر از آن را طلب میکند. این حالت نه تنها برای انسان در دنیای محدود وجود دارد، بلکه در آخرت نیز تداوم می یابد. از این رو یکی از اسامی قیامت یوم الحسره و یوم التغابن است، یعنی روزی که نه تنها گناهکاران در آه حسرت و ندامت می سوزند و احساس مغبون شدن دارند، بلکه آه و افسوس، و حسرت و ندامت شدیدی دامنگیر نیکوکاران می گردد که چرا بیشتر به کارهای نیک نپرداختند تا به عالی ترین مراتب بهشت که مرتبة رضوان الله است، نایل گردند و نهایت نزدیکی به خدا را پیدا کنند و به مطلق حقیقی متصل گردند. مرتبه ای که همة نعمت ها و خوشی ها در برابر آن ناچیز است. این مرتبه است که قرآن میفرماید: رضی الله عنهم و ضوا عنه.
پس عاقبت به خیری یعنی اتصال به فیض و رحمت مطلق و بی نهایت و نیل به نقطه ای از قرب الهی که رضایت و خشنودی خدا از انسان و انسان از خدا را به دنبال داشته باشد، و طبیعت مطلق گرای انسان با رسیدن به مقصدو مطلق حقیقی، اشباع شود و به آرامش مطلق، دست پیدا کند.

راه کارهای عملی عاقبت به خیر شدن؟

1. همیشه نماز هایتان را در اول وقت بخوان خصوصا نماز صبح

2. توسل به ائمه معصومین (علیهم السلام) خصوصا امام حسین (علیه السلام) را مداومت داشته باش لااقل در رخت خوابت سلام و لعن آخر زیارت عاشورا را یک بار با توجه بخوان. (ساده است اما بسیار کار ساز)

3. هر شب قبل از خواب از هر گناهی که در طول روز انجام داده ای توبه کن و با زبانت (نه در قلبت) به خدا بگو که همه ی آنها را ببخشد

4. اگر که متأهل هستی؛ خوش اخلاقی و مدارا و گذشت کردن با همسرت و خدمت به او و رضا نگه داشتن او را فراموش نکن هر چند که تقصیر ازتو نباشد و با هر بار مشاجره بدان که از رحمت خدا به دور می شوید

5. زندگی نامه بزرگان را مطالعه کن مثلا کتاب سیمای فرزانگان آقای رضا مختاری

6. در مراسمات دسته جمعی مثلا دعا و هیئات عزاداری شرکت کنید (تا حدی که خوشتان بیاید و هر وقت دید که خسته شدید و حوصله یتان سر رفت حتما مجلس را ترک کنید)

7. اگر بتوانی نماز شب بخوان نمی گویم همه ی یازده رکعتش را بلکه در حد یک رکعت نماز وتر با یک قنوت ساده. اگر هم هر شب نتوانستی لااقل یک شب در میان و اگر آن هم نشد لااقل شبهای جمعه.(فرض کن می خواهی روزه بگیری و برای پر کردن شکمت بیدار شوی پس نگو نمی شود زیرا سی روز ماه رمضان توانستی بیدار شوی و تو همان شخصِ در ماه رمضان هستی پس می توانی. از خدا بخواه می شود)

8. کتابهای اصلاح نفس خصوصا معراج السعاده نوشته ملا احمد نراقی را بخوان که آقای بهجت می فرمودند روزی نیم صفحه از این کتاب مطالعه شود البته از باب سوم به بعدش را بخوانید ؛ اولش مطالب سنگین دارد.

ودر آخر ازشما می خواهم که این بنده حقیر را نیز دعاکنید.انشا الله که تمام مسلمین ومردم جهان برای راه راست که راه علی واولاد معصوم(ع) هستند هدایت شوند و عاقبت آنها به خیر گردد و در پیشگاه باریتعالی روسفید باشند ومورد رضای خداوند واولیا آن  قرار گیرند .وانشا الله ظهور امام زمان هرچه زودتر فرارسد که عاقبت به خیر شدن بشیرت در ظهور منجی عالم بشیرت حضرت مهدی(عج) می باشد. انشات الله که این مطالب برایتان سودمند باشد. الحمدالله رب العالمبن و صل الله علی محمد وآله الطاهرین

منابع:

سایت پرسمان

سایت حضرت استاد حسین انصاری

http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/89/6240/67193

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در چهارشنبه 92/8/29 ساعت 11:15 صبح موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

 قبل از اینکه به خلاصه بیانات اخلاقی مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مظاهری«مدّظلّه العالی» بپردازیم سخنی کوتاه با منکرین عیدغدیر بیان میکنم برادران اهل سنت و ای علما وبزرگان اهل سنت وفرقه ضاله وهابیت تاکی می خواهیدخود رابه خواب بزنید وحقیقت رابیان نکنید ،آیا خدا را با دنیا معامله می کنید شما راه دوخلیفه تان که درغدیر بودند یعنی عمر وابوبکر و با امیر المونین علی بن ابیطالب بیعت کردند و جانشینی پیامبر (ص) را به اوتبریک گفتند و بعد در سقیفه بنی ساعده هنوز پیامبر را دفن نکرده شور می گیرند وبرای خود جانشین بعد از پیامبر(ص) انتخاب می کنند نباشید. خودتان می دانید که جانشینی امام علی(ع) و غدیر مکرر در کتب صحاح سته شما آمده ،مانند علی (ع) مرد وشجاع باشید و به اشتباهات خود و حقانیت امام علی (ع) و دیگر ائمه معصوم(ع) اقرار کنید و عده زیادی را گمراه نکنید و راه شیطان را پیش نروید می دانم که حرف های من برای شما بیهوده است ولی حرف دلم را می زنم شاید عده ای هدایت شوند من این وبلاگ را درست کردم که اگر خدا بخواهد شاید  وسیله ای برای هدایت عده ای باشد . انشاالله. الحمد الله که افتخارم شیعه بودن امیرالمومنین علیه السلام است مردی که دراخلاق،شجاعت،درایت،سیاست،حکمت،علم،قداست و غیره ... نظیر نداردو برازنده جانشین پیامبر مهر ومحبت صل الله علیه وآله هست

حال به خلاصه  وچکیده بیانات معظم له توجه کنید:

وظایف مؤمنین در هفته ولایت 

هفته ولایت -هجدهم تا بیست و چهارم ذی الحجه- هفته با عظمتی است و روزهای آن روزهای با شکوهی هستند. در هفته ولایت، آیات بسیار مهمّی نظیر آیات غدیر، آیه ولایت، آیه تطهیر و آیه مباهله، در شأن اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم»نازل شده که باعث افتخار و سربلندی تشیّع است.     

روزهای هفته ولایت باید سراسر اظهار محبّت به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» باشد. همچنانکه باید موجب تقویت بنیه اعتقادی در زمینه امام شناسی شود و مهم‌تر از آن دو، این هفته باید یک معلّم اخلاق برای شیعیان باشد تا بتوانند پس از آن، به واجبات اهمیّت دهند و از گناه و معصیت اجتناب جدی داشته باشند و به انجام مستحبات نیز به قدر توان و نشاط بپردازند.

در ادامه، وظایف شیعیان در هفته ولایت، در سه بعد اساسی تبیین می‌گردد.

بعد اول: تعظیم شعائر الهی

در هفته ولایت، مجالس جشن و سرور، دید و بازدید و آذین‌بندی خیابان‌ها و معابر عمومی، باید فراوان باشد. ذکر امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» باید بسیار گفته شود. در مجالس باید سخنرانان مسئله ولایت را تبیین کنند و مداحان اشعار زیبایی در مدح اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» و در موضوع ولایت بخوانند.البته در این خصوص باید توجه شود که محتوای سخنرانی‌ها و مداحی‌ها باید از آیات شریف قرآن کریم گرفته شود. دست کم سیصد آیه در قرآن کریم پیرامون امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» و ائمه«سلام‌الله‌علیهم» وجود دارد. با وجود این آیات، نباید در مجالس جشن، اشعار افراطی خوانده شود. بنابراین از خواندن اشعار و بیان سخنانی که بهانه دست بدخواهان شیعه می‌دهد، باید پرهیز جدی شود.

بعد دوم: تقویّت بنیه اعتقادی

نکته دیگری که باید همیشه و به خصوص در هفته ولایت به آن اهمیّت داده شود، اینکه شعار باید همراه با عقیده باشد. شیعه باید امام‌شناس باشد و به طور کلی در اعتقادات، مطالعه و تحقیق کامل بنماید و به صورت استدلالی مبانی اعتقادی خود را تقویت کند.

شیعه، به خصوص جوان شیعه باید بداند چرا امیرالمؤمنین علی«سلام‌الله‌علیه» خلیفه بلافصل پیامبر اکرم«صلی‌الله‌علیه وآله وسلّم» است. هر شیعه‌ای باید با استدلال بتواند اثبات کند که چرا ائمّه دوازده‌گانه«سلام‌الله‌علیهم» امام هستند؟

کتاب‌های اعتقادی همانند احقاق‌الحق و الغدیر در این زمینه فراوان است. جوانان باید این کتب ارزشمند را مطالعه کنند و پس از اینکه قضیه ولایت برای خودشان حل شد، با ارائه دلیل برای دیگران نیز بیان و اثبات نمایند.

در حوزه‌های علمیّه و دانشگاه‌ها باید در این خصوص گفتگوهای فراوانی صورت پذیرد و به موضوع اعتقادات بیش از این اهمیّت دهند. در هفت? ولایت نیز در مجالس جشن و سخنرانی‌ها باید دلائل شیعه برای امامت ائم? اطهار«سلام‌الله‌علیهم» تبیین شود و آیات مربوطه شرح داده شود.

فضائل امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» و ائمّه هدی«سلام‌الله‌علیهم» باید برای مردم بازگو شود. مهم‌تر اینکه، شبهات اعتقادی باید رفع شود. مطالعه و تحقیق در موضوع ولایت باید به قدری باشد که همه بتوانند شبهاتی که در این زمینه مطرح می‌شود را با دلیل و برهان پاسخ گویند.

بعد سوّم: پیروی از اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم»

بعد سوم وظایف شیعیان، که در هفته ولایت باید بروز و ظهور بیشتری داشته باشد، پیروی از اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» است. شیعه باید علاوه بر اظهار محبّت به ائمّه اطهار«سلام‌الله‌علیهم» و افزون بر اعتقاد قلبی به امامت آن بزرگوران، آنان را سرمشق خود قرار دهد و در زندگی از ایشان تبعیّت و پیروی نماید. سیمای تشیّع باید در پیشانی هر شیعه‌ای نمایان باشد و رکن اساسی تشیّع، عمل به دستورات دینی و تبعیّت از قرآن و عترت است.

 هفته ولایت، فرصت ارزشمندی برای تمرین پیروی از اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» است. در این هفته همه باید تلاش کنند گفتار و کردار خویش را با عملکرد ائمّه هدی«سلام‌الله‌علیهم» تطبیق دهند و در حدّ توان اعمال خود را به اعمال آن ذوات مقدس شبیه نمایند.

خدمت به خلق خدا، در سیره اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» بروز ویژه‌ای دارد و شیعیان باید با پیروی از ایشان، هرچه می‌توانند برای رفاه دیگران تلاش نمایند. رسیدگی به مستمندان باید برنامه همیشگی زندگی یک شیعه باشد. اما دست کم در هفته ولایت همه باید به قدر توان به فقرا و مستمندان رسیدگی کنند.

ساده زیستی ائمّه هدی«سلام‌الله‌علیهم» فضیلت دیگر سیره آن ذوات مقدساست که باید سرمشق شیعیان باشد. تجمّلات و تشریفات بی‌جا، مطلقاً در زندگانی حضرات ائمّ? اطهار«سلام‌الله‌علیهم» وجود نداشته است؛ با اینکه آن بزرگواران و به خصوص امرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» با وجود مزارع و قنات‌هایی که احداث نمودند، می‌توانستند به ثروت زیادی دست یابند. اما آن ثروت را به جای اینکه در راه تجمّلات به کار گیرند، صرف تقویت اسلام می‌کردند و به مستمندان می‌بخشیدند.

اهمیّت به نماز و به خصوص نماز اول وقت و به جماعت نیز در سیره امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» و سایر ائمّه هدی «سلام‌الله‌علیهم» برجستگی دارد. نماز آن ذوات نورانی باید سرمشق شیعیان باشد.

مساجد شیعیان باید در وقت نماز، مملوّ از جمعیّت باشد و در هنگام نماز باید همه‌جا خلوت باشد و همه کارها تعطیل شود و همه به نماز اول وقت، در مسجد و به جماعت بپردازند. لااقل در هفته ولایت باید مساجد پر از جمعیّت باشد و همه به نماز اهمیّت بدهند تا از این نظر بتوانند شباهتی به امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» پیدا کنند.

این موارد قطره‌ای از دریای بیکران فضائل اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» بود که باید سرمشق شیعیان گردد.

یک شیعه، هم باید شعار و اظهار محبّت به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» داشته باشد، هم از حیث اعتقادی از بنیه قوی و محکم برخوردار باشد و هم از نظر عمل، خود را شبیه اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» گرداند.

پی‌نوشت‌ها

================

  1. مائده / 67

2. همان

3. أسدالغابة، ج ‏3، ص 605؛ تاریخ‏الیعقوبى، ج ‏2، ص 112 و ... [با اختلاف اندکی در عبارات]

4. احزاب / 6

5. الإصابة، ج ‏2، ص 140؛ تذکرة الخواص، ص 37؛ العقد الفرید، ج ‏5، ص 61

6. الاستیعاب، ج ‏3، ص 1099؛ أنساب‏الأشراف، ج ‏2،‌ص 108؛ البدایةوالنهایة، ج ‏5، ص 209 و...   

7. مائده / 3

8. مائده / 3

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در چهارشنبه 92/8/1 ساعت 1:23 عصر موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

 - اطعام یتیمان و فقرا 

   از دیگر آداب و سنن جامعه ایرانی به هنگام عید غدیر گستردن سفره برای اطعام مردم فقیر و یتیمان و غیره بوده است. در این خصوص و به روایات متعدد و فتوای علمای بزرگ شیعه روزه این روز با سندهای مختلف در کتب ذکر شده است. روزه این روز در غالب روایات به نیت روزه شکر و سپاس بر نعمت ولایت آمده است و به دنبال آن شام عید غدیر است. حضرت صادق(ع) فرمودند: کسی که در شب عید غدیر مؤمنی را افطار دهد مانند کسی است که اطعام کرده فِئام و فِئامی را تا این که ده فِئام را شمردند. سپس حضرت(ع) را وی پرسیدند: آیا می‌دانی فِئام چیست؟ عرض کرد، خیر. حضرت فرمود: صد هزار، برای شخص اطعام‌کننده ثواب کسی است که به همان عدد از انبیاء و صدیقین و شهدا را در حرم خداوند متعال اطعام کند و سیراب نماید. بعضی از معصومین(ع) نظیر امام رضا(ع) در روز غدیر مجلسی برای افطار دادن می‌گرفتند. با پیروی از چنین سفارشاتی ایرانیان بویژه آنان که از وضعیت مالی نسبتاً مناسبی برخوردار بودند در روز عیدغدیر سفره‌های را برای اطعام مردم ازجمله: فقرا و یتیمان می‌گسترانیدند. مرحوم حاج محمدتقی امراللهی از اهالی کرمان که به شغل تجارت مشغول بود ازجمله افراد خیر و نیکوکاری بود که به نیازمندان کمک می‌نمود. او همه‌سال در روز عیدغدیر سفره داشت و مردم فقیر را دعوت می‌نمود و ناهار مفصلی به آنها می‌داد.

   سفارش به چنین اموری در برخی از وقفنامه‌ها نیز ذکر ‌شده است. به مانند وقفنامه مدرسه مبارکه سلطانی که مقرر شده بود، «در روز عید غدیر که روز هجدهم شهر ذی‌الحج‌الحرام و عید اعظم است به دستور، در مدرسه مبارکه مزبوره صرف شیلان و اطعام نمایند.(14 تومان).» لازم به ذکر است، چنین سفره‌های خاصه فقرا و ایتام نبوده و گاهاً برای پذیرایی و برگزاری مراسمِ خاصِ این روز گسترده می‌شد. به عنوان مثال: در مقبره شاه نعمت‌الله‌ولی که از عرفای مشهود قرن هفتم و صاحب کراماتی بود و در قصبه ماهان کرمان واقع است، در گذشته و روز عید غدیر متولی حرم وظیفه داشت تا سفره عید غدیر بدهد و روز قبل از عید از استاندار وقت و روسای ادارات و اکابر صوفیه دعوت می‌کرد تا جهت صرف ناهار در سالن آستانه حضور به هم رسانند و برای دعوت شدگان غذاهای گوناگونی از پلو و آبگوشت و خورشت‌های مختلف پخته و آماده می‌نمود تا مهمانان پس از صرف ناهار و کمی استراحت جهت زیارت به حرم بروند و پس از زیارت در صحن حرم اجتماع می‌کردند. عده‌ای سخنرانی و برخی‌ها اشعاری که در مدح علی(ع) و مناسب عید غدیر ساخته‌  بودند در آن اجتماع قرائت و انتها مجلس با سلام و صلوات و درود بر علی(ع) خاتمه می‌پذیرفت. در خاتمه و به جهت آنکه در این روز، که روز اعلام ولایت و حقانیت امیرالمؤمنین است و بسیار ممدوح و نیکو و باعث تعظیم شعائر الله و شادی اهل بیت(ع) و باعث تعظیم شیعه و عظمت فرقه ناجیه است و فضیلت این روز در اعطای خداوند متعال به عامل آن، به عدد قابل شمارش نیست؛ می‌توان علاوه بر آدابی و سنتی که بدان اشاره شد؛ تبریک گفتن مؤمنین به یکدیگر، بر مؤمنین احسان کردن و شادنمودن، انفاق و صدقه، صله‌رحم، توسعه بر عیال، زیارت مؤمنین، شکر و حمداللهی، زینت‌کردن،‌  تبسم‌کردن، مصافحه کردن و دیدار با امام(ع) یا علماء (که به طور کلی در روزهای عید غدیر شیعیان و بزرگان به دیدن امام خود مشرف می‌شدند. سیره شیعه از قدیم‌الایام چنین بوده که بعد از غیبت حضرت صاحب‌الامر(ع) در ایام مخصوص به دیدن نواب خاص حضرت و بعد نواب عام آن حضرت از علماء و بعد سادات نبی‌الزهراء(ع) و نبی علی(ع) مشرف می‌شدند و این سنت حسنه تا زمان ما در اکثر شهرهای شیعه‌نشین ادامه دارد.) و مواردی از این دست که جزئی از صفات فاضله و اخلاق خالصانه دینی است، بر آن افزود.

  - منوچهر فرمانفرما؛ خون و نفت؛ نشر ققنوس، تهران، 1378، ص 409.

- کبیر، همان، ص 339.

- فقیهی، ‌همان، ص 470.

- فیودورکووف؛سفرنامه بارون فیودورکووف؛ ترجمه اسکندر ذبیحیان، انتشارات ‌فکر روز، 1372، ص234.

- مرتضی کامران؛ دیده‌ها، شنیده‌ها: خاطرات میرزا ابوالقاسم خان کمال‌زاده؛ نشر البرز، تهران، 1370، ص 293.

-باباصفری؛ اردبیل؛ انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، 1371، ص 121.

- پ، آمده ژوبر؛ مسافرت در ارمنستان و ایران؛ ترجمه علیقلی، بی‌جا 1347، ص 262.

- ویلیام فرانکلین؛ مشاهدات سفر از بنگال، ایران؛ ترجمه محسن جاویدان، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1308، ص 18.

- روزنامه وقایع اتفاقیه؛ سال 1269، شماره 139، ص 2.

- غلامحسین‌افضل‌الملک؛ افضل‌التواریخ؛ منصوره اتحادیه (نظام مافی)، سیروس سعدوندیان، نشر تاریخ ایران، تهران، 1361، ص 368.

- سیداحمد وکلیلیان؛ رمضان در فرهنگ مردم؛ چاپخانه تک چاپ، بی‌جا، 1370، ص 171-170.

- عبدالحسین نوایی؛ ایران و جهان؛ نشر هما، تهران، 1364، ص 361.

- صفری، همان، ص 114.

- محمدابراهیم باستانی پاریزی؛ حماسه کویر؛ امیرکبیر، تهران، 1357، ص 145.

- سایت راسخون

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در سه شنبه 92/7/30 ساعت 2:0 صبح موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

 -       حضور و اجتماع اقشار مختلف مردمی در منزل مجتهدین

   چنانچه در بالا نیز اشاره شد یکی از سنت‌های رایج و نیکو در اعیاد ملی مذهبی، مراجعت و اجتماع اقشار مختلف مردم در منزل علماء، بزرگان و سادات، به منظور صله‌رحم و بازدید عید غدیر بوده است که این مسئله می‌تواند مجتهدان را نیز دربرگیرد. درهمین خصوص و در کتاب خاطرات سیاسی و تاریخی از زبان دکتر قاسم غنی نقل شده است: «عید غدیر بود. در سبزوار رفتم منزل حاجی میرزاحسین سبزواری، مجتهد و پیرمرد معروف شهر. منزل آقا مملو بود از طبقات مختلف مردم و اطاق بزرگی که آقا در آن نشسته بود نیز مملو بود.» چنین اجتماعاتی در شرایطی که جامعه را فضای سخت و خفقان سیاسی کشور احاطه کرده بود، زمینه برقراری ارتباط رهبران سیاسی و اجتماع مردمی را فراهم می‌ساخت. این امر خود سبب آگاهی و بیداری مردم از اوضاع و احوال سیاسی وقت می‌شد.

   ناظم‌الاسلام کرمانی یکی از رهبران و مبارزان سیاسی در دوره مشروطیت که انجمنی را به شکل مخفیانه تشکیل و رهبری می‌کرد؛ در روز 18 ماه ذی‌الحجه سال 1322 هجری که عید غدیر بود در منزلش جمعی از فضلا و دانشمندان حضور به هم رسانیدند و در این جمع ایشان سخنانی را درخصوص آزادی مملکت از قید عبودیت و اسارت داخلی و خارجی و دستیابی به مقام منیع شرف و ملیت و قومیت و افتخار و رسیدن به مقام عزت و سربلندی ایراد نمود.

-       جاری‌کردن صیغه برادری یا عقد اخوت

   یکی از رسوم خوب و پسندیده ایرانیان که به احتمال زیاد از دوره قاجاریه رواج یافته و منسوب به این روز است، جاری کردن صیغه برادری است. بدین ترتیب که دو نفر که باهم دوست هستند تصمیم می‌گیرند تمام عمر با یکدیگر مانند دو برادر باشند و بدین منظور نزدیک روحانی می‌روند و تا صیغه برادری برای‌شان جاری شود. در همین‌باره اعظام الوزاره در کتاب خاطرات من یا روشن‌شدن تاریخ صد ساله آورده است: «چون ملارضی معروف به جناب اهل کهرکبود طالقان با پدرم در روز عید غدیر صیغه برادری خوانده بود (این عمل در میان جامعه آن روز متداول بود و واقعاً مانند دو برادر واقعی مهربان و صمیمی بودند) به این مناسبت بین من و میرزا غلامعلی (پسرجناب) در همه چیز مانند پسرعموی نسبی رفتار می‌شده است.» هانری ماسه در کتاب معتقدات و آداب ایرانی درباره این رسم و دیگر رسوم نیکو و پسنده ایرانیان می‌نویسد: «برگزاری عید غدیر توأم است با مراسم اتحاد و برادری که جهانگردان قدیم بدان اشاره کرده‌اند. این رسم هنوز هم باقی است و به کلی برچیده نشده است. به افتخار این پیشامد که به عقیده ایرانیان حضرت محمد(ص) حضرت علی(ع) را به جانشینی خود برگزید، هر سال مراسم عید برادری و یگانگی برگزار می‌شود، در همان روز ماه قمری که عید غدیرخم نیز برگزار می‌گردد. در این روز نه تنها دشمنان با هم آتشی می‌کنند، بلکه به تبعیت از قانون اسلام مردم کودکانی را به فرزندی خود قبول می‌کنند و باشکوه تمام ندا در می‌دهند که مردان برادران و زنان خواهران ایشان‌اند و به این سوگند خود در تمام عمر وفادار می‌مانند. کودکی را که می‌خواهند به فرزندی قبول کنند به حال برهنه بین پیراهن و تن خود قرار می‌دهند، گوئی همچون فرزندان طبیعی این کودک نیز از تن آنان بدر آمده است.»

- منوچهر فرمانفرما؛ خون و نفت؛ نشر ققنوس، تهران، 1378، ص 409.

- کبیر، همان، ص 339.

- فقیهی، ‌همان، ص 470.

- فیودورکووف؛سفرنامه بارون فیودورکووف؛ ترجمه اسکندر ذبیحیان، انتشارات ‌فکر روز، 1372، ص234.

- مرتضی کامران؛ دیده‌ها، شنیده‌ها: خاطرات میرزا ابوالقاسم خان کمال‌زاده؛ نشر البرز، تهران، 1370، ص 293.

-باباصفری؛ اردبیل؛ انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، 1371، ص 121.

- پ، آمده ژوبر؛ مسافرت در ارمنستان و ایران؛ ترجمه علیقلی، بی‌جا 1347، ص 262.

- ویلیام فرانکلین؛ مشاهدات سفر از بنگال، ایران؛ ترجمه محسن جاویدان، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1308، ص 18.

- روزنامه وقایع اتفاقیه؛ سال 1269، شماره 139، ص 2.

- غلامحسین‌افضل‌الملک؛ افضل‌التواریخ؛ منصوره اتحادیه (نظام مافی)، سیروس سعدوندیان، نشر تاریخ ایران، تهران، 1361، ص 368.

- سیداحمد وکلیلیان؛ رمضان در فرهنگ مردم؛ چاپخانه تک چاپ، بی‌جا، 1370، ص 171-170.

- عبدالحسین نوایی؛ ایران و جهان؛ نشر هما، تهران، 1364، ص 361.

- صفری، همان، ص 114.

- محمدابراهیم باستانی پاریزی؛ حماسه کویر؛ امیرکبیر، تهران، 1357، ص 145.

- سایت راسخون

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در دوشنبه 92/7/29 ساعت 2:0 صبح موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت

 -       عیدانه غدیرخم

   رسم عیدی‌دادن از قدیم‌الایام به‌ویژه در ایام نوروز در بین ایرانیان رواج بسیاری داشته و دارد. رعیت به پادشاهان و حکمرانان، و پادشاهان به وزیران، دبیران، کارگردان و شاعران و بزرگترهای خانواده به کوچکترها و... این رسم در خانواده‌ها بدین ترتیب بوده است که بزرگترهای فامیل، پدران و مادران به کوچکترها، فرزندان، نوعروسان و تازه دامادهای خود عیدی می‌دادند که امروزه نیز چنین رسومی انجام می‌شود. اغلب عیدی‌ها به صورت اهداء پول بوده است و مردم به سبب اعتقادی که به خوش یمن بودن عیدی داشتن پولی که به عنوان عیدی دریافت می‌کردند را همه وقت به همراه خود و در جیب خود نگه‌  می‌داشتند. درخصوص عیدی دادن و عیدی گرفتن نیز می‌توان گفت: این رسم درمورد هر مهتری نسبت به کهترای رعایت می‌شد و هرکس به قدر امکانات مالی و موقعیت اجتماعی و خانوادگی به کوچکتر خود عیدی می‌داده است. در همین رابطه نقل شده است: حاج ملاهای سبزواری، فقیه و فیلسوف بزرگوار قرن اخیر و به قول ملامحمد هیدجی «راه معاش او منحصر به یک جفت گاو و یک باغچه بود که در فصل انگور، تمامی طلاب را به آنجا دعوت می‌کرد... در ایام عید غدیر به هر یک از فقرا سادات، یک قِرآن و دیگر فقرا، نیم قِرآن به رسم عیدانه تأدیه می‌کرد. در اینجا لازم به ذکر است در برخی روایات و نقل‌قول‌ها عید غدیر و عیدی دادن در این روز مختص سادات دانسته و آن را فقط به این طبقه نسبت می‌دهند. این مسئله درحال حاضر و در شرایط فعلی نیز متداول و رواج پیدا کرده است. اما با شواهد موجود و بررسی‌های به عمل می‌توان اذعان کرد، سادات و به عبارتی جامعه سادات به سبب متصل بودنشان به اعقاب پیامبراکرم(ص) از جایگاه و مقام بسیار والا، همچنین امتیازات فراوان برخوردار بودند که می‌تواند شامل موارد ذیل باشد ازجمله:. توجه و احترام فوق‌العاده و ارادت‌ورزی خاص سلاطین و حاکمان به سادات،سپردن مسئولیت‌های مهم و خاص نظیر موعظه و تبلیغ و ترویج مذهب شیع، و منسوب کردن آنها به مقامات بالای حکومتی مانند نقابت، قرارگرفتن آنان به‌عنوان یک طبقه خاص اجتماعی درکنار سایر طبقات چون: خوانین، اعیان، روحانیون، بازاری‌ها و رعایا،برخورداری‌شان از حق اداره امور داخلی خویش و انتخاب روسای خاص خود، برقرارنمودن مقرری  و معافیت آنان از پرداخت مالیات،  حضور رسمی در دربار و شرکت در جشن‌ها و مراسم سلام به مناسبت فرارسیدن اعیاد ملی و مذهبی،‌        متولی‌شدن آنها برای سپرستی و محافظت از اماکن مقدس، و دیگر عقاید و رسم و سنت‌های رایج در میان عامه مردم مانند: شگون داشتن نگاه بر چهره سید و یا سیده به هنگام رؤیت هلال ماه رمضان و یا جفت شدن‌  کفش‌های سید، بوسه بر روی هفت سید و یا سیده به هنگام فرارسیدن عید غدیر و خوش‌یمن‌بودن عیدی گرفتن از دست سید و دیگر اعتقادات.

   تمامی مواردی که ذکر شد، گویای عزت و احترامی است که جامعه ایرانی برای این قشر و طبقه اجتماعی قائل است. اما باید درنظر داشت تکیه و تأیید آنها نمی‌توان عید غدیر را که خاص تمامی مسلمین جهان است و بیان‌کننده واقعه و حکمی است که پیامبراعظم(ص) در روز حجه‌الوداع و در محل غدیرخم برای مسلمین که از سفر و اعمال حج باز می‌گشتند را محدود و خاص یک دسته از مسلمانان آن هم سادات شیع دانست. چرا که تعویض حکم رسالت و پیامبری حضرت نبی اکرم(ص) به ولایت و امامت حضرت امیر(ع) که یک رسالت جهانی و به امر الهی است؛ نه تنها نباید محدود به جامعه سادات و شیعان کرد، بلکه باید برای دستیابی به وحدت و انسجام اسلامی این امر الهی را در سطح جوامعه اسلامی ترویج و تبلیغ، توسعه و گسترش داد.

   در یک نتیجه‌گیری کلی در این خصوص باید گفت: روز عید غدیر خاص افراد سیده و سادات نبوده و می‌تواند تمامی شیعیان و دیگر جوامع اسلامی را شامل شود. از همین رو عیدی دادن در این روز نیز می‌تواند از سوی هر شخصی چه سید و چه غیرسید که نیت خیر و توان مالی دارد، اهداء شود.

   البته هستند کسانی که در هنگام تحویل سال نو و روز اول عید نوروز به سبب احترام و ارادت به علماء، بزرگان و سادات به دیدن آنان رفته و از آنها سکه‌هائی را به عنوان دشت اول ساد‌      می‌گیرند.

- منوچهر فرمانفرما؛ خون و نفت؛ نشر ققنوس، تهران، 1378، ص 409.

- کبیر، همان، ص 339.

- فقیهی، ‌همان، ص 470.

- فیودورکووف؛سفرنامه بارون فیودورکووف؛ ترجمه اسکندر ذبیحیان، انتشارات ‌فکر روز، 1372، ص234.

- مرتضی کامران؛ دیده‌ها، شنیده‌ها: خاطرات میرزا ابوالقاسم خان کمال‌زاده؛ نشر البرز، تهران، 1370، ص 293.

-باباصفری؛ اردبیل؛ انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، 1371، ص 121.

- پ، آمده ژوبر؛ مسافرت در ارمنستان و ایران؛ ترجمه علیقلی، بی‌جا 1347، ص 262.

- ویلیام فرانکلین؛ مشاهدات سفر از بنگال، ایران؛ ترجمه محسن جاویدان، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1308، ص 18.

- روزنامه وقایع اتفاقیه؛ سال 1269، شماره 139، ص 2.

- غلامحسین‌افضل‌الملک؛ افضل‌التواریخ؛ منصوره اتحادیه (نظام مافی)، سیروس سعدوندیان، نشر تاریخ ایران، تهران، 1361، ص 368.

- سیداحمد وکلیلیان؛ رمضان در فرهنگ مردم؛ چاپخانه تک چاپ، بی‌جا، 1370، ص 171-170.

- عبدالحسین نوایی؛ ایران و جهان؛ نشر هما، تهران، 1364، ص 361.

- صفری، همان، ص 114.

- محمدابراهیم باستانی پاریزی؛ حماسه کویر؛ امیرکبیر، تهران، 1357، ص 145.

- سایت راسخون

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در شنبه 92/7/27 ساعت 2:0 صبح موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت