خداى تعالى از برکت وجود حضرت على علیه السّلام بر امّت اسلامى تخفیف داد و صدقه نجوى را از آنها برداشت و معاف کرد

 (2) [صحیح ترمذى 2/ 227] در ابواب تفسیر قرآن، به سند خود، از حضرت على علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: هنگامیکه آیه شریفه یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا ناجَیْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْواکُمْ صَدَقَةً (سوره مجادله، آیه 12)؛ هرگاه تصمیم دارید با پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله نجوا کنید، پیش از آنکه اقدام نمائید، صدقه‏اى بپردازید. رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله به من فرمود: آیا چنین افرادى مى‏توانند در هر نجوائى یک دینار بپردازند؟ گفتم: طاقت پرداخت یک دینار ندارند. فرمود: آیا مى‏توانند نیم دینار بپردازند؟ پاسخ دادم: باز هم طاقت پرداخت آنرا ندارند. پرسید: پس چه مقدار صدقه مى‏توانند بپردازند؟ عرض کردم: یک «شعیرة» مى‏توانند بپردازند! رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: پیداست که پارسائى و تهیدستى تو از حدّ گذشته است و دیگران را هم مانند خودت مى‏دانى و در همین موقع بود که آیه نازل شد أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْواکُمْ‏

صَدَقاتٍ (سوره مجادله، آیه 13)؛ آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا، خوددارى کردید؟! امیر المؤمنین على علیه السّلام فرمود: از برکت وجود من بود که خداى تعالى بر این امّت منّت نهاد و تخفیفى مقرر داشت که از پرداخت صدقه آنچنانى معاف گردیدند  .

 «ترمذى» گفت: مراد از «شعیرة»، مقدار طلائى است که هموزن مقدارى از جو باشد  .

 (1) مؤلف گوید: «فخر رازى» هم این حدیث را در ذیل آیه مورد نظر که در سوره مجادله آمده است متذکر شده و اشاره کرده است: در این حدیث پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله پس از پایان سؤال و جواب، خطاب به على علیه السّلام فرمود: «انّک لزهید» آرى، تو تهیدستى و دیگران را هم در تهیدستى همچو خویش مى‏پندارى! «ابن جریر طبرى» در [تفسیر 28/ 15] و «متّقى» در [کنز العمال 1/ 268] حدیث مزبور را متذکر شده و گفته: حدیث مزبور را «ابن ابى شیبه»، «عبد بن حمید»، «ابو یعلى»، «ابن جریر»، «ابن منذر»، «دورقى»، «ابن حبان»، «ابن مردویه» و «سعید بن منصور» نقل کرده‏اند «محب طبرى» نیز در کتاب [الذخائر ص 109] متعرض آن حدیث شده و اظهار داشته است: «ابو حاتم» هم این حدیث را نقل کرده است. «سیوطى» هم در «الدّر المنثور» ذیل تفسیر آیه سوره مجادله، به نقل حدیث نجوا پرداخته است و اشاره مى‏کند: گروه بسیارى از پیشوایان حدیث، متعرض آن شده‏اند و به نام جمعى از آنها که «متّقى» در «کنز العمال» اشاره کرده، پرداخته و از برخى دیگر نیز نام برده است  .

 (2) [خصائص النسائى ص 39] به سند خود، از حضرت على علیه السّلام در ذیل آیه نجوا روایت کرده است، هنگامیکه آیه نجوا نازل شد رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله به من دستور داد: به این مردم بگو، پیش از آنکه درباره امرى با من نجوا کنند و از من در خصوص آن دستورى بخواهند، صدقه‏اى بپردازند. پرسیدم: چه مقدارى صدقه‏

بدهند؟ فرمود: یک دینار. عرض کردم: طاقت پرداخت آنرا ندارند. فرمود: نیم دینار. در پاسخ گفتم: طاقت این مبلغ را هم ندارند. فرمود: پس چه مقدار صدقه مى‏توانند بدهند؟ عرض کردم: مبلغى به وزن یک جو! پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود: از پاسخ تو پیداست که تو آنها را در تهیدستى با شخص خود مقایسه کرده‏اى! خداى تعالى آیه أَ أَشْفَقْتُمْ ... را نازل کرد. حضرت على علیه السّلام پس از ذکر سؤال و جواب فرمود: از برکت وجود من بود که خداى تعالى تخفیفى براى امّت اسلامى داد

منبع:

  فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح ششگانه اهل سنت‏ -  آیة اللّه فى العالمین حاج سید مرتضى‏ فیروزآبادى یزدى‏ -جلد1

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در چهارشنبه 89/10/22 ساعت 9:49 صبح موضوع جایگاه حضرت علی (ع) نزد خداوند | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت