با عرض سلام به تمامی شیعیان ومحبین و دوست داران خاندان عصمت و طهارت علیه السلام اینجانب مدیر و بلاگ پیروان14 معصوم فرارسیدن میلاد حضرت ابا عبدالله حسین علیه السلام و امام زین العابدین و حضرت ابوالفضل عباس علیه السلام را تبریک عرض می نمایم .در این مطلب می خواستم به بحث ادب علمدار کربلا حضرت ابوالفضل عباس علیه السلام بپردازم 

یکی از فضایل والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب است. ادب در برابر بزرگان و مقدسات و در همه موارد زندگی، زینت اخلاق بوده و از عوامل و ارکان مهم شخصیت معنوی انسان است. 
امیرمومنان علی علیه‌السلام ضمن سفارش به فرزندش امام حسن علیه‌السلام در فراگیری ادب ، فرمود: یا بنی ! الادب لقاح العقل ، و ذکا القلب و عنوان الفضل ؛ پسرم ادب ، مایه بارور شدن عقل و بیداری قلب و سرلوحه فضل و بزرگواری است. 
نیز فرمود: من اخر عدم ادبه ، لم یقدمه کثافه حسبه؛ کسی که بی ادبی ، او را عقب انداخت ، عظمت و کثرت فامیل، او را به جلو نخواهد انداخت(1)   نیز فرمود:لا میراث کالادب؛ هیچ ارثی ارزشمندتر از ادب نیست(2) 
بر همین اساس حضرت علی علیه‌السلام فرزندانش را بخوبی تربیت کرد، و آنها از باادبترین افراد جامعه خود بودند. حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام از همین مکتب درخشان، درس ادب آموخته بود، که از ویژگی‌های زندگی سراسر درخشان وی ادب او در همه دوران‌های زندگیش از کودکی تا آخر عمر بود. در این زمینه نظر شما را به چند نمونه زیر جلب می کنیم :
1. روایت شده: حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام بدون اجازه در کنار امام حسین علیه‌السلام نمی نشست، و اگر پس از اجازه می نشست، مانند عبد خاضع دو زانو در برابر مولایش می نشست.(3)
2. روایت شده: در طول 34 سال عمر حضرت ابوالفضل العباس ‍ علیه‌السلام آن بزرگوار هرگز به برادرش امام حسین علیه‌السلام برادر خطاب نکرد، بلکه با تعبیراتی مانند سیدی، مولای، یابن رسول الله، آقای من ، سرور من ، ای پسر رسول خدا، آن حضرت را صدا می زد، جز در آخرین ساعت عمر، در آستانه شهادت ، که صدا زد: (برادر، برادرت را دریاب !) این تعبیر نیز یک نوع ادب بود، زیرا بیانگر آن بود که برادرت رسم برادری را با بهترین وجه ادا کرد، اکنون تو نیز ای برادر، با مهر برادری به من بنگر! در کتاب مستطرف الاحادیث آمده است : روزی امام حسین علیه‌السلام در مسجد آب خواست. حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام که در آن هنگام کودک بود، بی آنکه به کسی بگوید باشتاب از مسجد بیرون آمد. پس از چند لحظه دیدند، ظرفی را پر از آب کرده و با احترام خاصی ظرف آب را به برادرش امام حسین علیه‌السلام تقدیم می کند. روز دیگر، خوشه انگوری را به او دادند. او با اینکه کودک بود، با شتاب از خانه بیرون آمد، پرسیدند: کجا می روی ؟ فرمود:(می خواهم این انگور را برای مولایم حسین علیه‌السلام ببرم )(4)
در همان خردسالی حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام حضرت امام علی علیه‌السلام توجه خاصی به ادب وی داشت و او را به تلاش‌ها و کارهای مهم و سخت مانند کشاورزی، تقویت روح و جسم، تیراندازی و شمشیر زنی و سایر فضایل اخلاقی، تعلیم و عادت داده بود. حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام گاهی در کنار پدر مشغول کشاورزی و باغداری و نخلستان‌ها بود و زمانی احادیث و برنامه های اسلام را در مسجد به دیگران می آموخت و به تهیدستان و بینوایان کمک می کرد. او به برادران و خواهرانش احترام شایان می نمود و دوش به دوش آنان در بالا بردن سطح فرهنگ مردم می کوشید و در یک کلام، بازوی پرتوان پدر و چشم نافذ اسلام و مطیع برادرانش امام حسن و امام حسین علیهماالسلام بود. سخن حضرت علی علیه‌السلام در زبان، سیمای حضرت امام حسن علیه‌السلام در چهره، و خون حضرت امام حسین علیه‌السلام را در رگ‌ها داشت .(5)

پی نوشت ها:

1.غرر الحکم : کلمه 513
2.نهج البلاغه : حکمت 51
3.معالی السبطین : ج 1، ص 443
4. شخصیت ابوالفضل العباس علیه السلام از: عطایی خراسانی ، ص 116 - 117
5.اقتباس از پرچمدار نینوا، تحلیلی از زندگانی حضرت عباس علیه‌السلام ، اثر دانشمند محترم نویسنده درد آشنا و دلسوز، مروج مکتب قرآن و اهل بیت علیهم السلام آقای حاج شیخ محمد محمدی اشتهاردی .

*** مارابانظرات خوددرنشرمعارف اهلبیت(ع)یاری دهید***  

نوشته شده توسط شیعه مولا علی (ع)اگر خداتوفیق دهد در یکشنبه 93/3/11 ساعت 10:55 عصر موضوع | ***استفاده از مطالب باذکرمنبع وفرستادن صلوان باعجل فرجهم مانعی ندارد*** .التماس دعا***لینک ثابت