انتظار داشتم که حاجت بگيرم اما آقا منو نديد. چند روز پيش هم خواستيم بريم مشهد اما من در دلم گفتم يا امام رضا اگه ميخواي دست خالي برم گردوني دعوتم نکن چون بعدش خيلي ناراحت ميشم،سفرمون خيلي راحت به هم خورد. الان ناراحت نيستم چون اگه ميرفتمو دست خالي برميگشتم بازم مثل 3 بار قبل که بعد برگشتن عذاب ميکشيدم. بعضيا راحت از امام رضا حاجت ميگيرن من هر سه بار کلي در سفر اذيت شدم اما امام رضا اصلا براش مهم نبو با چه وضعي به زيارتش رفتم. با خودم عهد کردم هيچي در اون دنيا ازشون قبول نکنم چون دل شکستمو هيچي خوب نميکنه. جهنم هم برم با عذابهاي سنگين ميرم، کسي که کوچکترين توجهي در اين دنيا به من نکرد از کجا ميتونم دلمو خوش کنم شفاعتم‌ ميکنه.

شيعه بدبختي هستم خيلي بدبخت، امام رضا هواي سگ رو هم داشت

منو از سگ کمتر ديد اصلا ن اشکمو ديد نه قلبي که 16 سال تمام در حسرت زيارتش ميسوخت. ميدونم که امام رضا ميگه تقصير از خودت بود بهت نگاه نکرديم معمولا ميندازن گردن خود آدم. ولي از نظر من امام رضا بخواد به بدکارترين انسان هم نگاه ميکنه. اما براي من نخواست.